بررسی تأثیر نگرش مردم محلی بر پایداری مناطق روستایی درجهتِ توسعة گردشگری روستایی مورد شناسی: منطقة قلات شیراز

رویکرد نوین گردشگری، در‌پی بهبود کیفیت زندگی ساکنان محلی، ارتقاء تجربه‌های گردشگران و حفظ محیط زیست مقصد است. توجه به نقش مردم محلی و سنجش سطوح مختلف پایداری، شناخت توسعة گردشگری روستایی و ترویج آن را ‌‌آسان‌تر ‌‌می‌کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر نگرش مردم محلی بر پایداری عمومی مناطق روستایی درجهتِ توسعة گردشگری روستایی است. پژوهش از‌لحاظِ هدف، کاربردی و از‌نظرِ روش، توصیفی- پیمایشی است. جامعة آماری پژوهش، مردم محلی و گردشگران منطقة قلات در نزدیکی شهر شیراز است. بدین منظور، نمونه‌ای برابر با 385 نفر براساس جدول مورگان و با روش نمونه‎گیری تصادفی ساده برای مردم محلی و ‌‌نمونه‌گیری در دسترس برای گردشگران انتخاب شد. با بررسی ادبیات و مبانی نظری، فرضیه‌ها و مدل پژوهش توسعه داده شد. داده‎ها با استفاده از پرسشنامه گرد‎آوری شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی مرکب و روایی آن با استفاده از روایی هم‌گرا و واگرا سنجش قرار گرفت. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از مدل معادلات ساختاری موسوم به «تحلیل مسیر» در نرم‌افزارWARP PLS استفاده شد. نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد، بدون در‌نظر گرفتن نگرش مردم محلی به‌عنوان تعدیل‌گر، متغیّرهای پایداری اجتماعی، پایداری اقتصادی و پایداری زیست‌‌محیطی، به‌ترتیب بیشترین تأثیر را در توسعة گردشگری روستایی منطقة قلات دارند؛ ولی با تعدیل‌گری نگرش مردم محلی، پایداری اقتصادی بر توسعة گردشگری تأثیری ندارد و ‌‌رابطة بین پایداری زیست‌محیطی با توسعة گردشگری روستایی را تعدیل ‌‌نمی‌کند.